The Fall [Düşüş]..
[ENG is below]
- Yeniden sinemada izlenseydi nasıl olurdu diye düşünmeden edemediğim (ki muhteşem olacağı aşikar) bi film var karşımızda.
- Çünkü tam bir masal kendisi.
“Hikaye içinde hikaye olarak ilerleyen film, canlı manzaralar, karmaşık kostümler ve gerçeküstü imgelerden oluşan bir renk cümbüşü”
- Yaratıcılarımız resmen kafalarında bir dünya yaratmışlar ve onun birbirleriyle (rüyadaymışçasına) uyumlu olup olmadığına bakmadan tüm detaylarını olabildiğince canlı perdeye yansıtmışlar.
- Beton bunları yaparken (sürprizzzz) Ayasofya’nın da içinde bulunduğu 20’den fazla mekanın şahane bir şekilde arz-ı endam etmesine de gözlerimizin önünde, vesile olmuşlar. Çünkü yapım ekibi bilgisayar kullanımını reddederek her şeyi gerçek mekanında çekmiş.
* İlgili tüm mekanların listesi:
- O yüzden bu durumu, şu alıntı tam karşılıyor kanımca:
“Namibya çöllerinden Bali’nin yemyeşil ormanlarına kadar her bir mekân, görsel etkisi nedeniyle seçildi ve filmin rüya gibi atmosferine katkıda bulundu.
Namibya’da, Namib Çölü’nün çarpıcı ve başka dünyalara ait manzaraları, filmin en etkileyici sahnelerine dramatik bir fon oluşturdu.
Sonsuz kumlar ve karakterlerin canlı kostümleri arasındaki zıtlık, unutulması güç bir görsel tezat yarattı.”
- Evet bir konu var Ancak bence o konudan bağımsız tamamen bir görsel şölen söz konusu. Amaçlarının da zaten ilk etapta öyle olduğunu düşünüyorum kanaatimce.
- Sonlarına doğru çok hüzünlendiğimi. Çünkü küçük kıza resmen aşık olduğumu da söylemeliyim.
- Velhasıl Sanatçının Yolu’nda Julia Cameron’ın dediği gibi görsel kuyumu inanılmaz dolduran detaylarıyla sinemanın hayal âlemini yaşatan bir film seyretmenin tatminini yaşattı bana.
***
[in ENG]
The Fall..
- There’s a film that I can’t help but wonder how it would feel to watch it again on the big screen (and obviously, it would be magnificent).
- Because it’s truly a fairy tale in itself.
“The film progresses as a story within a story, a kaleidoscope of vibrant landscapes, intricate costumes, and surreal imagery.”
- Its creators have literally crafted a world in their minds and, without worrying whether the details fit together (as if in a dream), they brought them to life on the big screen with vivid brilliance.
- While doing this, they also brought over 20 locations —(surprise!) including the iconic Hagia Sophia— onto the screen in a breathtaking display. Because the production team rejected the use of CGI, shooting everything in real-world locations.
* Full list of all locations:
- Thus, this quote captures it perfectly, in my opinion:
“From the Namibian deserts to the lush jungles of Bali, each location was chosen for its visual impact and contributed to the film’s dreamlike atmosphere.
In Namibia, the striking and otherworldly landscapes of the Namib Desert provided a dramatic backdrop for some of the film’s most haunting scenes.
The contrast between the endless sands and the vibrant costumes of the characters created a striking visual dichotomy that is hard to forget.”
- Yes, there’s a plot. But I think, independently of that, it’s essentially a visual feast. In my opinion, that was their primary intention from the start.
- Toward the end, I felt deeply moved. I must confess that I truly fell in love with the little girl.
- In short, as Julia Cameron says in The Artist’s Way, with its incredible attention to detail that filled my creative well, it gave me the satisfaction of experiencing cinema’s world of imagination.
Comments
Post a Comment