Moana..

Son dönem adını ve methini en çok duyduğum animasyondu kendisi ancak bendeki izlenimi ‘o kadar kaynağa, imkana rağmen bu mudur Moana?!’ oldu. Evet, ne yazık ki düşündüğüm kadar beğenmedim. Hatta sevdiğim animasyonlar genel listesine bile giremedi benim için.
Bi kere konusu hiç çekici ve yaratıcı gelmedi. Hatta başıma bir şey gelmeyecekse itiraf etmem gerekir ki saçma geldi. Oysa ki bu güne kadar her konuda vurucu senaryolar yazabilen Disney’den bunu beklemezdim. Artı, verilen fikrin çok ama çok fazla ve gereksiz şekilde, dolandırılarak anlatıldığını düşünüyorum. Bana bile öyle geldiyse küçükler nasıl anlayacak-algılayacak diye düşündüm. Bu bağlamda, verilmek istenen ana fikrin de çoook belirsiz kaldığını, hatta olup olmadığını bile düşündüm. O kadar yani.
Ayrıca şarkılar, hem melodi hem sözleri açısından da çok kötü geldi bana. Hiç sevemedim. Nasıl bi de müzik kategorisinde Oscar adaylığı almış, şaştım kaldım. Yani evet içinden geleni yap, özünü-kendini bul, özgür ol, güçlü ol denmeye çalışılmış. Orasını anladık. Ama zaten bir kadın kahramanı olması anlamında da bu daha en başından veriliyor. Ne konu ne şarkı sözleri çok manasızca üstüne bir şey katmamış, katamamış.
Hatta Maui karakterinin yalnızlığı yalap şap geçilmiş, tavuk ve domuz hiç sempatik olmamış, çok zorlama kılınmış, çok saçma ve manasız bir espritüellik yüklenmiş, sondaki TaKi ateş canavarı çocuklar için fazla korkutucu-ışıklı tasvir edilmiş geldi.
Son olarak filme dair tek beğendiğim şey, kızımızın bebeklik tipi oldu. Sıkıp sıkıştırasım geldi resmen. Bi de alışılmıştan farklı olarak (çok şükür ki) kızımızın beyaz olmaması ve etine dolgun olması, çırpı çırpı çizilmiş olmaması güzeldi. O da o kadar!