Atmaca / Hikmet Hükümenoğlu..
Kitap kulübümüzün (#MugaBookClub] geçen ayki seçkisi Osman için olan toplantımızda, karaktere dair olarak bir nevi üçe ayrılmıştık: kızanlar, onun için üzülenler ve (benim gibi) nötr kalanlar. Ancak Atmaca’daki Ömer karakterimiz için şimdiden çok netim: ona çok kızgınım-sinirliyim-öfkeliyim :) Demem o ki karakterin kendi içindeki öfkeyi aktaran satırlar, benim için de içimdeki öfkeyi hortlatan unsurlar oldu; eş deyişle (az biraz spoiler) içimdeki Atmaca’yı kanatlandırdı. :) (* Son kertede ki fikrimi ise daha fazla sürprizi kaçırmamak adına bu yazının en altına iliştiriyorum.) Ki işte bu da, kitabın ne kadar doğru bir şekilde, olması gereken noktadan başarıyla bizi (en azından beni) yakaladığının bir kanıtı kanımca. Kendimle aynı yaş grubundan bir karakterin (80 kuşağı), benzer okul dönemlerinden tam da günümüze, 2020’ye kadar ki öyküsünü, kendi ağzından bize aktaran bir kitap Atmaca. Dolayısıyla o günlere dair nostaljik detayları görmek kendi adıma sevindirici bir karşılaşma serisi ol
