Jale’nin Âlemi

Tabii ki Joker karakterini görünce, Batman tarzı bir film izlerim diye düşündüm ve tamamen öyle bir beklentiyle gittim. Hatta itiraf etmem gerekirse, bir Batman hayranı olmadığım için, Joaquin’in varlığının güdüsüyle gittim. Ancak öyle bir filmle karşılaştım ki şaştım kaldım! Tamam bir kere bir DC Comics karakterinin başlangıcını bizlere sunan bir öykü ancak o nasıl bir öykü öyle! Hangi tarafa üzüleceğimi, hangi tarafı içselleştirip irdeleyeceğimi şaşırdım. Bir başlangıç korkarım ancak bu kadar hüzünlü ve acıtıcı olabilirdi. Ve bu hüznü bizi tabii ki ağlatmadan ancak bu kadar şoke edip koltuklara mıhlayarak yapabilirdi. Böyle hiçbir şey hissedemeden, daha doğrusu hissizleştirerek nasıl verdiler anlamadım. Ki zaten muhtemelen amaç odur. Ve de karakterimizde olan da (ve de belki de tüm kurgulanan Gotham dünyasında) buydu.
Tabii ki filmin bunu vermedeki başarısını komple Joaquin’e yazıyorum. Yüzde bi milyon. Çünkü adam resmen kendini, her şeyi aşmış. O nasıl bir karaktere bürünüş, onu y…