Enigma Variations (2019)..

[ENG is below]

• İlk kez bir kelimenin ‘enigma’ eş zamanlıları bağlamında izlemeyi seçtiğim bir bale ile karşınızdayım.
• Öncelikle Netflix‘in yeni dizilerinden biri olacak aynı isimli yapımla alakası yok. Yani tamamen kelime benzerliği. Dizi, Andre Aciman’ın 'Enigma Variations' romanınından uyarlama.
• Ancak bu bale, Frederick Ashton tarafından (1968);
• Edward Elgar’ın Variations on an Original Theme (Enigma Variations), Op. 36 adlı müziği (1898) üzerine koreografisi yapılan tek perdelik bir eser.
• Bale, kısa bir temsil; dolayısıyla genellikle başka kısa eserlerle bir arada sahneye konuyor.
• Enteresan kısmı ise gerçekten de ismine kendini katan enigma kelimesi üzerinden yazılan&yazarının sadece kendi bildiği, seyircisine de vermek istemediği bir gizemi ortaya koyan bir eser olduğunu okudum. Bu bağlamda oldukça mistik bir havası var.
• Beni en çok etkileyense (görsellerde yer verdiğim üzere) tam da bestecisi Elgar’ın ortaya koymak istediği minvalde sahneye konan bir dans. Zira tam şu şekilde tanımlanmış ilgili karakter;

Var. X - Dora Penny (Dorabella):

Hareket, dansı andıran bir hafiflik hissi verir.

• Ve performans, tam da bunu ortaya koyuyor. Dolayısıyla gerçekten büyülendim. 
• Onun dışında, kısa bir eser olduğu için ve sadece farklı kişileri temsil etme* amacıyla kurgulandığından üzerinde çok da söyleyebileceğim bir durum olduğunu düşünmüyorum.
• Ancak gerek kostümleri gerek mistik havası, gerekse de farklı kişileri belli bir harmoni içerisinde sunması bağlamında tabii ki çok beğendiğimi eklemeliyim.

* Eser, Elgar&arkadaşlarının Worcestershire’daki evindeki hayali bir buluşmayı anlatır. O dönemde kariyerinde zor zamanlar geçiren&pek tanınmayan Elgar, Londra’dan bir mesaj (enigma) bekler. Beklerken, Elgar&dostları, kişiliklerini yansıtan danslarla sahnede temsil edilir.

Ki o yüzden adı Enigma Variations (My Friends Pictured Within) şeklindedir.

• Son varyasyonun ardından Ashton kendi ‘enigma’sını ekler:

Bir telgraf gelir. Karakterler mesajın ne olduğunu bilir, ancak seyirciye açıklanmaz. Oysa bu, ünlü şef Hans Richter’in Elgar’ın yeni eserini yönetmeyi kabul ettiğini bildiren bir telgraftır. Böylece de coşkulu bir finalle sona erer.

[in ENG]

Enigma Variations (2019)..

• For the first time, I’m here with a ballet that I chose to watch in the context of the synchronicities of the word “enigma.”
• First of all, this has nothing to do with the upcoming Netflix series of the same name. The similarity is purely coincidental. The series is an adaptation of André Aciman’s novel Enigma Variations.
• However, this ballet is a one-act piece choreographed by Frederick Ashton (1968) to Edward Elgar’s Variations on an Original Theme (Enigma Variations), Op. 36 (1898).
• It is a short performance, so it is usually staged alongside other short works.
• What’s intriguing is that I read how it truly embodies the word “enigma” in its name—a mystery that only its creator knows and does not wish to reveal to the audience. In this sense, it carries a rather mystical atmosphere.
• What impressed me the most (as shown in the visuals) was the dance, staged exactly as Elgar intended. The relevant character is described as follows:

Var. X - Dora Penny (Dorabella):

“The movement suggests a dance-like lightness.”

• And the performance brings this to life perfectly. I was truly mesmerized.
• Other than that, since it is a short piece designed solely to represent different individuals, I don’t think there is much more to say about it.
• However, I must add that I greatly enjoyed it—not only for its costumes and mystical aura but also for how it presents different personalities in a harmonious manner.

* The piece depicts an imagined gathering at Elgar’s Worcestershire home with his friends. At the time, Elgar was struggling in his career and remained relatively unknown. While waiting for a message (an enigma) from London, he and his friends are represented on stage through dances reflecting their personalities.

That’s why the work is titled Enigma Variations (My Friends Pictured Within).

• After the final variation, Ashton adds his own enigma: 

A telegram arrives. The characters know what it says, but the audience is left in the dark. In reality, it is a message from the famous conductor Hans Richter, confirming that he will conduct Elgar’s new work. Thus, the ballet ends with a triumphant finale.