Organize İşler: Sazan Sarmalı..

Acilinden bir gündem filmiyle giriyorum. Instagram-hikayeler’de iletmiştim ancak blog ile de yorumumu yapayım, aman eksik kalmayayım dedim :) Evet efendim keyifli bir film olmuş yine, güldüm eğlendim, güzel bi 1.5 saat falan geçirmiş oldum. İtiraf ettiğim gibi bu sefer filme, Behlül’ün (benim için öyle hâlen :) ) karakteri Sarı Saruhan’ı görmeye gittim. Ve ba-yıl-dım. Öyle iğrenç bir tip ancak bu kadar güzel tasvir edilebilirdi. Siz de zira sırf onu izlemek için gidebilirsiniz :)
Onun dışında, sanırım eski İstanbul kalmadığı için :( öylesi güzel, aşık eden İstanbul manzaralı çekimler yoktu ne yazık ki. Ona çok hayıflandım ve hüzünlendim. Her ne kadar bana İstanbul’u özletse de o ‘yokluk’ duygusu-fikri acıttı be mirim :( Ööle ortaya karışık bir İstanbul güzellemeleri koyma gayreti var tabii yok değil ancak o ilk filminki kadar asla değil. Ee ne de olsa 15 yıl :(
İstanbul isimli ve özneli yeni bir Nil şarkısı dinlemek ise güzeldi. Bayağı beğendim hatta. Ancak (post’unda anlatacağım) Pi kitabından sonra da pekişen, Nil’e olan halihazırdaki son dönemki soğumamdan mütevelli çok da abartamayacağım beğenimi.
Neyse efendim siz de bi izleyin tabi. Şunun şurasında kaç böyle yapımcı-yönetmen kaldı. Destekleyelim vesselam :/ gittiği yere kadar zaar :(