Bornova Kültür ve Sanat Merkezi'nde izlediğim son tiyatro oyunu Sandalım Kıyıya Bağlı izlenimimle karşınızdayım :) Hepimizin ve özellikle de İzmirli’lerin aşina olduğu bir anlatının, bu kadar orijinal bir şekilde hem de 1.5 saatlik tek bir perde içinde anlatılmasına hayran oldum demekle başlıyorum. Bir Kurtuluş Savaşı başlangıcı, İzmir’in işgali öyküsü bağlamında geçen dostluk hikayesini, aşkla bezeyerek öyle güzel bir şekilde sergilemişler ki bayıldım. Tabii benim tiyatro izleyici olarak geniş bir yelpazem olmadı bugüne değin, belki de vardır bu şekilde sahneye konan oyunlar, hakkını yemekten uzak olayım. Ancak bu benim tarihçem adına bir ilkti. Böyle hem tiyatro gibi, hem sinema gibi, hem müzikal gibi, birbiri içine girmiş, görsel-işitsel olarak öyle keyifli detaylarla taçlandırılmış ki çok hoşuma gitti. Ayrı bir anlatıcının hem de sahnede olması, müziğin hem canlı hem cansız namelerle ve de müzisyenlerle bezenmesi, arka plandaki görseller ve ışıklarla birbirinden keyifli nüanslar eklenmesi şahaneydi.
Şahsen konusu gereği fazlasıyla hüzünleneceğimi ve normal seyirde bir oyun izleyeceğimi düşürken, dediğim gibi klasik bir öyküyü böyle renkli bir sahneyle izlemek, keyiflenmek çok mu çok hoşuma gitti. (Kaldı ki ben yine son sahnede bi duygusala bağladım o ayrı :/ ) E tabii 1986’da ‘Abdi İpekçi Barış ve Dostluk Ödülü’ kazanan bir eser olması da bunun en güzeli kanıtı bence. Kısacası hazır birkaç temsili daha oynayacakken kaçırmayın diyorum :*
Comments
Post a Comment