Rocketman..

Geçen senenin Bohemian Rhapsody ve Müslüm tecrübelerime bu sene Elton John amcanınki eşlik etti. Ve benzerlikler tavan yaptı, tabii Freddy özelinde. Ancak ailevi açıdan şahsen Elton’ınkini çok daha hüzünlü buldum. Ay öyle ki içime oturdu, börüme çöktü, çok sinir oldum. Resmen hem annesi hem babası örneğinde ‘ebeveyn!!!’ örneği!! olarak arzı endam etmişler.
Ablamın da yorumlaşmamızda dediği gibi, en azından Elton şükürler olsun ki erkenden vefat etmemiş, dümene geçmiş ve kurtarmış kendini. Ya Freddy, e ya Emy Winehouse ! :( Çok mu çok iç acıtıcıydı.
Hele ki son dönemde pekişmiş olarak ‘sevgi’ olgusu, kendini sevme konsepti ve sarılma özlemi-arzusu vd her bağlantılı edimi-duygusu üzerine yükseldiğim bir dönem de, herkese izletip ‘bakın gördünüz mü sevin çocuklarınızı, sarılın, hele erkek çocuklarınıza daha çok. Lütfen lütfen’ diye hönküresim geldi :/
Bohemian Rhapsody’de müziklerin ortaya çıkışı çok büyüleyici gelmişti bana, bunda o kısımlar o kadar etkileyici olmamıştı kanımca. Ancak o büyülenmeyi kostümlerde yaşadım. Açık ara çok daha güzeldi. Görülmeye değerdi.
Dansa davet eden şarkılarda ise durum bayağı keyifliydi. Her ne kadar koltuğumda sözlere eşlik edip az biraz ‘move’ ;) göstersem de neredeyse ayağa kalkıp konser konsepti yapacaktım salonda desem yalan olmaz :) Neyse efendim sonuçta, ders verecek detaylara sahip bir yaşam öyküsü izlemiş olacaksanız. O yüzden gidin derim ;)
Meraklısına: Bu vesileyle, 2001’de hem de Efes’te (o iyileşme dönemi sonrasında) onu izlemenin ayrıcalığını yaşamış olmamı hatırlatması açısından da kendi tarihim adına anlamlıydı. Ne büyüleyici bir geceydi o öyle. Şükürler olsun yaşatana ve gitmemde emeği geçenlere.. Bu arada filmde de sıkça görülen ünlü RR arabası o gece Efes Antik Yolu'nda da park ediliydi desem!