The Dream (2017)..

[ENG is below]

• Avustralya Balesi’nden sonra İngiliz versiyonunu da seyretmiş oldum.

* Titania: Akane Takada

Oberon: Steven McRae

• Ki ilk sahnelenişi zaten oradaymış, 1964 Nisan’ında.
• Açıkçası bildiğiniz gibi koreografinin Frederick Ashton’a ait olmasından ötürü bunu da çok seveceğimi düşündüm. 

* William Shakespeare’in A Midsummer Night’s Dream (Bir Yaz Gecesi Rüyası) adlı tiyatro oyunundan uyarlamış.

•Atmosferini yansıtmak için 1840’lar İngiltere’si tarzında kostümler tercih etmiş.

•Müzik, Felix Mendelssohn’un bestelerinden John Lanchbery tarafından bale için düzenlenmiş. 

•Lanchbery, Mendelssohn’un 1826&1842 yıllarında 17 yaşındayken Shakespeare’in tiyatro oyununa eşlik etmesi için bestelediği uvertür+ara müzikleri uyarlamış; 

tamamen tiyatro müziğinden bale senfonisine çevirmiş.

• Ve fakat çok enteresan bir şekilde daha sönük bir versiyonunu seyrettim. 
• Bir kere dekorasyon hiç yoktu. Oysa Avustralya balesindeki dekorlara aşık olmuştum. 
• Ayrıca o baleyi seyrederken röportajlarda özellikle yer verilen Eşek-Puck karakterinin kostümünün zorluğu üzerinden anlatılan hiçbir şey bunda yoktu.

* Zira bale tarihine geçen Puck karakteri için koreografi çok hızlı ve akrobatik hareketler içerir. Ki çoğu zaman bale kariyerinde fiziksel kapasitesi en yüksek erkek dansçılara verilir.

Çünkü o karakteri canlandıran solist dansçı tamamen normal bale kostümleri ile icra etti eşeği.

O da bence o bizde, en azından bende bale izlerken uyandırılan hayranlığı, nasıl oluyor da yapıyorlar duygusunu hiç uyandırmadı.

Tabii şahsen artık öyle bir üst versiyonu gördükten sonra da bunu hissettim doğal olarak. 

• Kısacası hiç diğeri-AusBallet kadar etkilenmediğim ve böylesi sihirli bir konuyu hiç de büyüleyici olmayan bir performansla sahneleyen bir temsil seyretmiş oldum. Çok şaşırdım. 

***

[in ENG]

The Dream (2017)..

• After watching the Australian Ballet version, I also got to see the British/Royal production.

• Titania: Akane Takada

• Oberon: Steven McRae

• Which is fitting, since its very first performance was in April 1964 — right there.
• As you might guess, I expected to love it because it’s choreographed by Frederick Ashton.

• It’s based on William Shakespeare’s A Midsummer Night’s Dream.

• Costumes were designed in the style of 1840s England to reflect the play’s atmosphere.

• The music was arranged for ballet by John Lanchbery, based on Felix Mendelssohn’s incidental music composed in 1826 and 1842 when he was only 17.

• Lanchbery turned Mendelssohn’s overtures and interludes into a full ballet score.

• And yet — strangely — I found this version rather underwhelming.
• There was no set design at all, whereas I had fallen in love with the magical staging of the Australian Ballet.

* Also, the famously difficult Donkey/Puck role — which was a major talking point in the interviews for the AusBallet version — was not given much emphasis here.

That role is historically known for its fast, acrobatic choreography and is usually performed by male dancers with exceptional physical strength.

But in this version, the soloist danced the Donkey part in standard ballet attire — it didn’t evoke any of the usual awe or sense of “How do they even do that?” for me.

Naturally, after witnessing such a high standard with the Australian version, this one felt flat.

• So in short, I watched a performance that didn’t come close to moving me the way the AusBallet’s did — it was a surprisingly lackluster take on such a magical theme.