The Face of Love..

Çok garip, acayip enteresan, evet evet bayağı garip bir film.
Yine Amerikalıların, özellikle de çocukları 18'inden sonra postalamış, emekli, hali vakti yerinde orta yaş üstü Amerikalıların filmi. Durum dramı diyeyim ben size (durum komedisinden öykünerek).
Kadının hiç olmayacak bir şey yaşaması ama bu yaşadığına kendini fazla kaptırıp gerçeklikten kopması ve gerçeği kabul ettiği andaki huzuru üzerine. Ve bu kabullenişin ne kadar zor olduğu üzerine..
Filmde Robin Williams'ı görmek, en fenası da gerçekten üzerinde bayağı bir hüzün bulutu var bir şekilde görmek çok acıydı. Adam bence harbi bunalımdaymış, dip dalmış ve kimse fark etmemiş :(
İşte aslında bir nevi, film de o, oralarda kimsenin birbirindeki hüznü, acıyı fark edememesinin nedenini gösteriyor. O kadar yüzeysel, kendilerine dönük bir hayatlarını var ki karşısındakinin hayatı kendisini etkilediği sürece ilgi çemberine dahil olabiliyor.
Filmdeki Robin W. karakterinin, gerçektekinin de hüznünün nedeni bu bence.
Aslında belki de Amerika'ya özgü değildir, genelleyip stereotipleştirerek hata yapmış olabilirim; aslında sorun herkes için aynı belki de, o cümle o yüzden doğru ve klişe belki de.. herkes yalnızdır..