Kubo and the Two Strings..
İlk kez bu sene Oscar’larda sadece bir tane en iyi animasyon adayı filmi izlemiş (Zootopia), dehşet beğenmiş, favorim olarak kabul etmiş ve kazandığına çok sevinmiştim. Ancak Moana gibi Kubo’nun da methini, ismini duymuş, çok da meraklanmıştım. Kısmet Oscar Gecesi sonrasınaymış. Her ne kadar kazanmadığını bilerek izlediysem de ne yazık ki kazanmayı hak etmediği kanaatine ulaştım! Çünkü her ne kadar origami bağlamında oldukça yaratıcı ve bayağı bir fantastik yapım olmuş olsa da beni kendine çekemedi. Hatta bir büyük olarak, bir çocuğun da çok sevemeyeceğini düşündürdü bana. Bi kere çocuk zihni için fazla katmanlı, katmanların da bağlantısının onlar için cezbedici cinsten olamayacağını düşündüm. Hele ki gayet üzücü bir olayla çocukları fazlasıyla negatif etkileyeceğine kanaat getirdim. Şahsen de yeğenlerimin izlemesini istemeyeceğim cinsten buldum.
SPOILER
Çocuğun, kendi öz dedesi tarafından gözünü kaybetmiş olması; teyzelerinin dehşet kötücül birer cadı karakter olarak sunulması aile ilişkileri açısından beni çok rahatsız etti. Çocukların olumsuz etkilenebileceğini düşündürdü.
SPOILER END
Ayrıca sonlara doğru çıkan yılan-ejderha tarzı yaratığı, özellikle ışıklı-parlak gözlerini, bir animasyon yaratımı olarak fazlasıyla ürkütücü buldum. Paso ‘yeğenim bunu izlerken kesin korkar, rüyasına gireceğini düşünür, endişe eder, hatta rüyasına girmesi de çok muhtemel’ diye düşündüm. O yüzden bence, size tavsiyem, küçük çocuğunuz, yeğeniniz için önceden sizin bir görüp değerlendirmeniz olacaktır.
Hem film, hem animasyon film olarak son kertede çok beğendiğimi, sevdiğimi, etkilendiğimi ne yazık ki söyleyemeyeceğim. Sevemedim. Çocuk çok tatlı olmasına, seslendirme muhteşem olmasına, origami sever biri olarak çok yaratıcı bulmama rağmen sevdiğim bir animasyon olarak kişisel sinema tarihime not edemediğimi itiraf etmeliyim. Tek hoşuma giden, tebessüm etmemi sağlayan, hoşlaştığım niteliği; bazı sahnelerde ana 3 karakter arasında geçen mini bakışmalar, esprili atışmalar, hafiften laf çarpmalar oldu. O anlar bayağı keyifli, çok gerçekimsi geldi. Ancak onlar dışında beni mutlu etmedi, ne yazık ki :(
SPOILER
Çocuğun, kendi öz dedesi tarafından gözünü kaybetmiş olması; teyzelerinin dehşet kötücül birer cadı karakter olarak sunulması aile ilişkileri açısından beni çok rahatsız etti. Çocukların olumsuz etkilenebileceğini düşündürdü.
SPOILER END
Ayrıca sonlara doğru çıkan yılan-ejderha tarzı yaratığı, özellikle ışıklı-parlak gözlerini, bir animasyon yaratımı olarak fazlasıyla ürkütücü buldum. Paso ‘yeğenim bunu izlerken kesin korkar, rüyasına gireceğini düşünür, endişe eder, hatta rüyasına girmesi de çok muhtemel’ diye düşündüm. O yüzden bence, size tavsiyem, küçük çocuğunuz, yeğeniniz için önceden sizin bir görüp değerlendirmeniz olacaktır.
Hem film, hem animasyon film olarak son kertede çok beğendiğimi, sevdiğimi, etkilendiğimi ne yazık ki söyleyemeyeceğim. Sevemedim. Çocuk çok tatlı olmasına, seslendirme muhteşem olmasına, origami sever biri olarak çok yaratıcı bulmama rağmen sevdiğim bir animasyon olarak kişisel sinema tarihime not edemediğimi itiraf etmeliyim. Tek hoşuma giden, tebessüm etmemi sağlayan, hoşlaştığım niteliği; bazı sahnelerde ana 3 karakter arasında geçen mini bakışmalar, esprili atışmalar, hafiften laf çarpmalar oldu. O anlar bayağı keyifli, çok gerçekimsi geldi. Ancak onlar dışında beni mutlu etmedi, ne yazık ki :(