Fareler ve İnsanlar..

Ve bu sefer şahane bir tiyatro oyunuyla karşınızdayım: Fareler ve İnsanlar. Aslında uzun uzun yazmaya hiç gerek yok. Aralık ayında bolca sahnelenecekken hemen gidip görmenizi şiddetle tavsiye ederim. 

Güzel olan o kadar çok şey var ki. Her bir oyuncusunun (tabii ki öncelikle başrolü karakterlere hayat verenler olmak üzere) bunlar üstü performanslarından tutun da dekorunun şahaneliğine ve orijinaline değin uzun süredir böylesi etkileyici bir tiyatro oyunu seyretmemiştim. (Sahnede yağmur yağdırdılar, ben o kadar diyim.) [Dekor: Hasan Yavuz]

Mesela Lennie’nin hem o heybetli oluşu hem masumiyeti bu kadar iyi verişi [Umut Kolburan], zenci işçinin yürüyüşünün dahi resmen adeta bir Tom Amca havasındaki hali [Muhammet Rıza Taşdemir], bir köpeğin böylesi yaratıcı canlandırılışı [Kukla Oynatıcıları: Fatma Ayçin Güvercin & Neslihan Serra Ayer], köpeği olan işçinin o hayale ortak oluşundaki sevinç ile çaresizliğindeki hüzün [Ömer Polat], çiftlik şefinin otoriterliğinin ve anlayışlı varlığının ses tonuna kadar yansıyışı [Ümit Dikmen] her biri ve fazlası bir harikaydı.

Tabii ki benim demem değil bunun muhteşemliği, zira temsile kaynaklık eden eser John Steinbeck’in (“Büyük Bunalım döneminde yaşayan tarım İşçilerinin zorluklarını ve insan doğasının karmaşıklığını ele alan”) aynı adlı yapıtı. Ancak ne sahneye uyarlamalar görüyoruz hepimiz, böyle güzel olmuyor. Bu da net yönetmenin etkisi. [Yöneten: Gökhan Kocaoğlu] İşte bu, güzel olanlara çok iyi bir örnek benim için. 

Özetle, tabii ki çok etkilendim ve sonunda gözyaşlarımı tutamadım. Emeği geçen herkese ne kadar teşekkür etsem az. Böylesi hem hüzünlendiren hem de tebessüm ettiren detayları seyirciye bu kadar iyi yansıtmak büyük bir başarı. Kucak dolusu tebrikler.