Hitchcock..

Hemen söylemem lazım, Hitchcock inanılmaz güzel bir film. Çok ama çok keyifli. Hitchcock'un kendisini, bir filmi (Sapık) yaratım öyküsünü; Hitchcock'un ruhuna ve eserlerinin özüne bu kadar ama bu kadar iyi uyarlayabilirlerdi bence. Yeri geliyor Hitchcock'un o kendine has nüktedanlığıyla, dudaklarınızı gere gere gülümsüyor (hatta benim durumdaki gibi kahkahalar atıyorsunuz); yer geliyor onun o gerilim yüklü filmlerinden bir kareyi izliyormuşçasına stres yükleniyor ve 'heh şimdi' bir şey olacak hissiyle doluveriyorsunuz. 
İtiraf etmeliyim: filmin adını Oscar listesine dek duymamıştım (ama bu benim geçen yılki durumdan kaynaklanıyor olabilir ancak o veya bu şekilde hiç ilişmemişti gözüme). Bu yüzden de basit bir biyografiden öteye gidemeyecek gibi geliyordu. Miskin, deli sıcak bir İzmir öğleden sonrasında, öylesine vakit geçirmek için play'a basıverdim, sırf izlemiş olmak adına.
Ancak beni inanılmaz şaşırttı, çok mutlu etti, heyecanlandırdı, çoşku verdi. Klasik Amerikan deyimiyle 'it made my day'.
Bence napıp edip kesinlikle izlemelisiniz. Bayılacaksınız..
Not: Filmde, Hitchcock'a dair en çok mutlu olduğum şeylerden biri; böylesine bir yaratıcı dehanın, yarattığı hayranlığı yaşarken görebilmiş olması ve manevin yanı sıra maddi tatminini de yaşayabilmiş olması oldu. Helal..
Not2: Bir de eşinin, o çok kötü blue mood'a düştüğü anda, kederlenmek yerine harekete geçme adına silkinmesi inanılmaz ilham verici.