Kötü Kızlar / Camila Sosa Villada..

[ENG in below]

⁃ MugaMag kitap kulübü Haziran 2024 seçkisi idi. (Zira ilk kez toplantı öncesinde bitiremedim :()

⁃ Muhtemelen bugüne kadar okuduğum en travmatik kitaptı. Her sayfasını bırakın, her satırından öyle büyük travmalar yaşamış bir kişinin ve aslında onun nezdinde benzerlerinin yaşamış olduğu (ve ne yazık ki muhtemelen hâlen de yaşıyor oldukları) travmatik hatta travma ötesi durum ve olayları okumak inanılmaz üzücüydü. 

⁃ Bu bağlamda milattan önce okuduğum Grinin 50 Tonu serisinden sonra hiç bu kadar müstehcen bir kitap okumamıştım. (Zaten o seri de o minvalde okuduğum ilk ve tek kitaptı. Hatta Türkçesini okuyamamış, İngilizcesinden devam etmiştim.) o yüzden bunu okuyabilmiş olmak bile çok şaşırttı. 

⁃ Ve fakat yazarın böylesi açık bir dili kullanmasının yaşanılanları layıkıyla aktarabilmesi üzerinden vuk-u bulduğunu bilmemden dolayı muhtemelen böylesi bir gerçeklikle okuyabildim (ancak sonlara doğruki bölümlerde çok zorlandığımı itiraf etmeliyim₺. Bu açıdan anlatım dilinin başarısını teslim etmek gerek.

⁃ Diğer taraftan eser, kendi adıma hiç tanımadığım bir ülkenin ve/veya kültürün kitabını okumak gibiydi. Bu açıdan da oldukça şaşırtıcıydı. Ancak hissettirdiği hüzün duygusuyla sarmalandı o şaşırtıcılık..

⁃ Bu noktada birkaç ay önce bibliyoterapi atölyesinde okuduğum Yeryüzünde Bir An İçin Muhteşemiz kitabını anımsatmadı değil. Tabii o, bu minvaldeki başka bir ülkenin vatandaşının kaleminden idi. Bu bağlamda Kötü Kızlar’ın da onun gibi çok güzel tasvirlere sahip bir anlatı sunduğunu belirtmeliyim. Özellikle hüznü, utancı, acıyı ve en çok da en dipteki öfkeyi aktaran satırlardaki tamlamalar gerçekten insanın içine oturan cinsten. 

⁃ Son olarak da, yazarın bu kadar farkındalıklı oluşu ve hem yaşadıklarını hem de yaşadıklarının altında yatan sebepleri analizi çok etkileyiciydi. Böylesi bilinçle kendine ve topluma filtresiz yaklaşımı bence saygıyı hak ediyor.

Meraklısına: Tesadüfen! kitap için seçtiğim ayrıca, Kıbrıs’taki bir versiyonu sakallı Afrodit olan, Afrodisyas Afrodit’inin resmini taşıması da çok manidar oldu.. ana tanrıçanın o büyük kucaklayıcılığının tezahürü anlamamak elde değil..

Kanatlarının, o yanardöner tüylerinin altına sokuldum. O renkli kuş bizi ölümden koruyordu.

Biz geçerken sarılgan bitkiler ayakkabılarımızın topuklarına dolanıyor, arılar gözlerimizin önünde müdanasızca vızıldıyor, asma katmanlarının arasına yarasalar saklanıyor, ağaç dalları eskiden ta avludan görünen kare şeklindeki gökyüzü parçasını tamamen kapatıyordu. 

Sırça vazolar gibi kırıktı, yaralarının kenarlarıyla insanın canını yakardı.

Kuş kadınlar, kurt kadınlar, üzgün kadınlar, cesur kadınlar, bütün mitolojimiz oğlanın kendi başına yaptığı o minik heykelcikler kazınmış.

Ev olanca yıpranmışlığına rağmen hâlâ pembe. Umudun pembesi, bariz bir pembe, bizim pembemiz, imkânsız bir pembe, gerçek dışı bir pembe. 

[in ENG]

Bad Girls (The Queens of Sarmiento Park) / Camila Sosa Villada...

- It was the MugaMag book club's selection for June 2024. (Unfortunately, it was the first time I couldn't finish a book before the meeting.)

- It was probably the most traumatic book I have read so far. Reading about the incredibly traumatic, even beyond-trauma, situations and events experienced by the person in the book, and by extension, others like her, was immensely saddening.

- In this context, I haven't read such an obscene book since the Fifty Shades of Grey series, which I read ages ago. (That series was also the first and only one of that nature I ever read. In fact, I couldn't read it in Turkish and had to continue in English.) So, I was quite surprised that I could manage to read this one.

- However, knowing that the author's use of such explicit language was necessary to properly convey the experiences allowed me to read it with a sense of reality (though I must admit that the sections towards the end were very difficult to get through). In this respect, one must acknowledge the success of the narrative style.

- On the other hand, for me, the book was like reading about a country and/or culture I knew nothing about. This was quite surprising, but that surprise was wrapped in a feeling of sadness.

- At this point, I couldn't help but be reminded of the book "On Earth We're Briefly Gorgeous," which I read in a bibliotherapy workshop a few months ago. Of course, that was from the perspective of a citizen of another country in this vein. In this context, I must say that "Bad Girls" also offers a beautifully depicted narrative, especially in its expressions conveying sadness, shame, pain, and most of all, deep-seated anger.

- Lastly, the author's high level of awareness and her analysis of both her experiences and the underlying reasons for them were very impressive. I believe her unfiltered approach to herself and society, with such consciousness, deserves respect.

For those interested: Coincidentally! The book also features a picture of the Aphrodite of Aphrodisias, who has a version in Cyprus known as bearded Aphrodite. It’s quite meaningful, as it can be seen as a manifestation of the great embrace of the Great Goddess.