Girl..

Yine konusunu okumadan izlemenin iyiliğiyle kız’la tanışınca o şaşkınlığı yaşamış bulundum. Yuh dedim inanamadım. Hayat işte, herkesin sınavı başka başka. Kızın bu noktada oyunculuğu ise mükemmeldi. O zorluğu, içine attığı stresi, tüm duygularını saklayışı nasıl muhteşem ekrana yansıtmış inanamadım. Baba karakterinin duruşu (ve muhtemelen onun dikliği karşısında ailenin tavrı) bir gün bizim topraklarda da görmeyi dileyeceğim olağanüstülükteydi. Nasıl bir bilinç seviyesi, nasıl bir anlayış, nasıl bir destekleyici tavır.. ayakta alkışın ötesinde. Aynı şekilde okulun ve öğretmenlerin tavrı da bir o kadar hayranlık vericiydi. Gençler ise tabii ki her yerdeki gençler gibi patavatsızlıklarını sergilemeseler olmazdı. Öyle bir babayı, öğretmenleri çıkaran toplum nasıl bu gençleri de çıkarıyor hayret. Belki de bir yerde olayı kırıp eğitiyorlardır. Ya da ying-yang olayı işte.
Diğer yandan nedense küçük çocuğa çok üzüldüm. İçim acıdı. Bir de o kadar tatlı ve sevimli ki. Öpüp öpüp sarılasım geldi. Onun kafasında durumu nasıl kotaracaklar, nasıl bir yöntem izleyecekler de kafası karışmadan ilerleyecek diye düşünmeden edemedim desem :/
İzleme konusunu ise sizin zihinsel açıklık düzeyinizin durumuna bırakıyorum. Böylesi zorlu bir konuyu böylesi sadelikte ancak böylesi yoğunlukla aktarabilmesinin, konu açısından da çok açıklayıcı ve bilgilendirici olduğunu düşünüyorum.