Borgman..

Geçtiğimiz 2014 Oscarlarında en iyi yabancı film dalında adaylığı beklenen bir filmdi Borgman. Belçika filmi. Her hali, havası, duruşuyla da belli  zaten. Aday olamamış ancak çok konuşulunca dikkatimi çekmişti. Dolayısıyla da görünce hemen izledim. İlk ifadem ise size şöyle: çok ama çooook garip bir film! Hatta garip ötesi, hatta hatta hayatımda izlediğim en en garip film! Konusu, karakterler, işlenenler.. şaka gibi ama değil. Önce bir kara mizah var diyorsunuz, ayol güleceğiz diyorsunuz yok anam nerdeee gülemiyorsunuz, gülünecek gibi değil. Hatta bazı anlar geliyor, özellikle de çocuklu bir sahne var ki!!, şoka giriyorsunuz. İnanamıyorsunuz. Mona Lisa gibi, gülseniz mi ağlasanız mı bilemiyorsunuz. Kadına mı, adama mı, çocuklara mı, diğer kadınlara mı, diğer adamlara mı neye nereye neden şaşıracağınızı bilemiyorsunuz ve film bitiyor ancak bitmiyor, öyle mök gibi ortada kalıyor, yani kalmıyor ama muallaklı vaziyette bitince, yanı sebep bilinemeden, ne yapacağınızı, tabiri caizse elini ayağınızı nereye koyacağınızı bilemiyorsunuz. Salak gibi baka kalıyor, aval aval bakakalıyorsunuz.
Ne desem boş..