Ben Hep Senin Yanındayım / Nejat İşler..

İlk çıktığını gördüğümden beri, tabii ki yazarının Nejat olması :) nedeniyle çılgınca okumak istiyordum. Ancak kısmet yaz başı değil de sonbaharaymış. Koca bir yazı rafta bekleyerek geçirmesiymiş.
Fakat ne yazık ki bu sefer, beklediğime değmiş diyemiyorum üzülerek :( Çünkü beklediğimden çok farklı çıktı. Sadece bi tane!! altını çizebileceğim cümlem oldu. (ki nasıl deli gibi çizerim ve buraya alıntılarım hiç üşenmeden biliyorsunuz.)
Şöyle ki: öncelikle isminin de etkisiyle içinde aşk olan, hadi bilemedim aşk kırıntısı olan bir öykü (veya öyküler) okuyacağım diye düşünmüştüm. Kaldı ki Nejat bana hep aşkı, tutkuyu, romantizmi çağrıştırıyor. Her ne kadar bu çağrışımlara ve de kendisine dair kafamda yarattığım (belki de bilinçli-bilinçsiz yaratılmış olan) imaja dair cevabımı! ilk kitabında almış ve hayıflanmıştım.
Ancak bu kitapta da, bizi karşılayan 6 öyküde de düşündüğümü bulamadım ve ona dair olan romantizm yüklü beklenti-hislerim çok pis yara gördü :(
Tamam öyküler çok orijinal, hele ki en sonuncusu olan ütopik öykü inanılmaz özgün idi, hakkını yemeyim. Tüm yazımın dili, anlatımı vd su gibi aktı gitti. Kısa birer film izliyormuşum hissiyatıyla kendilerini okuttular ve dediğim gibi güzellerdi de. Ancak ben, konu Nejat olunca ‘sadece’ bunu beklemiyorum, bekleyemiyorum. Yılların kafamda yarattı imajı var. Tee Şehnaz Tango’dan beri kafamda çizilen, çizdirilen, çizdiği imajı var. Neyse boş verin. Belki de belki de ben kafamda farklı bir Nejat yarattım, onu öyle yaratmak istedim. Siz kendi kafanızdaki Nejatla okuyun :/

Seçtim seni. Senden başkasıyla gitmem uzak denizlere...