Allacciate le Cinture..

Öncelikle söyleyeyim ki; İtalyanca olması ve İtalya'da geçmesi sebebiyle önyargı bir yorum olabilir ;)
Zira filmi izlemem sebebim (tabii ki Ferzan filmi olması da bunda etkili ancak hepsinden öte), kesinlikle İtalya ve İtalyanca aşkım! Bu nedenle öyle bıdı bıdı İtalyanca konuşmalarına, kıro bilem olsa :p İtalyan erkeklerinin etrafta fink atmasına bayıldım, bayıla bayıla içime çektim.
Ve bir itiraf etmeliyim ki; kadın ve arkadaşlarının da düşündüğü gibi adamımız kıro, homofobik, geri kafalı ve eğitimsiz evet ama adam da bir vücut var ki, hiç kaslı erkek sevmem, ben bile oha dedim.
Kadın gibi 'bu benim olmalı' diye düşünmedim değil :p rezillik :P
Neyse efendim, filme gelirsek :) Cici, hoş, tam hafta sonu akşamlık ve tabii ki bir kadın filmi; ve benim aklımda kalan, daha doğru en öne çıkan yanı benim için; belki de bu aralar ki spritüel kitap okumalarım nedeniyledir bilemeyeceğim ama:
kadın adamı sevmemi ve bu sevgiyle onun tüm kusurlarını görmezden gelmesi, hiç yüzüne vurmaması, onu olduğu gibi kabul etmesi, çevresinin ve hep o çevreler yüzünden düşünmesi gerektiğini düşünceleri hiç takmaması ve tabiri caiz ise yüreğinin götürdüğü yere gitmesi ve tüm bu kabul edişin ona; adamın da onu son kertede olduğu gibi kabul etmesi, kucaklaması ve her şeyi sevmesi şeklinde geri dönmesi bence çok etkileyiciydi.
Yani böylesi öz ve ana bir nokta, öz-basit-sade-klasik bir öykü etrafında, çok da çabalanmadan ortaya konmuş. Bu budur nokta.
Hoştu, ben sevdim. Ancak dediğim gibi sevme nedenlerim ve güncel ruhsal durumum bağlamında da olabilir ;)